Mijn agenda is elektronisch en heeft een buitengewoon groot geheugen. Soms leg ik er ook haastige notities in vast, soms ook flarden tekst die ik hoor en wil onthouden. Ik frommel ze in mijn agenda en vergeet daarna vrijwel altijd dat het stukje tekst in mijn agenda staat. Vanmiddag was ik bezig om mijn agenda op te schonen en daarbij kwam ik het doodsgedicht tegen van Ikkyu dat ik lang geleden hoorde en opschreef. Dit gedicht is voorgedragen bij de herdenkingsdienst van Taizan Maezumi Roshi (mijn Dharma-overgrootvader) en toen ik het voor het eerst hoorde raakte het me diep. En het lijkt wel of dat nu ik het weer lees verder gaat, zonder einde. Het gedicht gaat als volgt:

I won’t die

I won’t go anywhere

I’ll be here

But don’t ask me anything

I won’t answer.

Wat werkelijk is, is hier en nu. Wie ik werkelijk ben, is ongeboren en onsterfelijk. Stil, zonder iets te weten of te herkennen, duister. Voorbij vraag of antwoord en voorbij leven en dood.