When I look at you, human being, I know that I love you with all my heart. 

With you, I share being human, and that is frankly amazing. We humans are so luminously beautiful. Our eyes shine with light. Our hearts beat perfectly. Our hands can craft so many wonderful things, our minds can create so many beautiful thoughts. We can manifest such incredible wisdom! 

I also know that there is a lot of hardship and suffering in our lives. But we have an unlimited capacity to be flexible, creative, caring, compassionate and kind! We can shine! What more could we possibly want?

And yet, we spend so much time and effort wanting, craving. We want to avoid pain and illness, to stay young, to be important, to have more. More security, more wealth, more wisdom, more safety, more recognition. We want to be someone! 

We even want to live beyond the span of our years, in all sorts of ways. Particularly in the memory of people, who we want so much to love and admire us. We fear loss, old age, sickness and death. We fear fear. These things should never affect us. Not us. Not Me!

Bewitched into believing that this “Me” is real, we easily become disappointed and angry, because we fail to keep “Me” safe and solid and secure. And deep down, we know this. We know that we will eventually lose all whom we love and all that is dear to us. And we will most certainly be forgotten, as eventually everyone and everything, even the most solid, the most famous, is lost in time. 

In our resistance and resentment, our anger, our disillusionment and disappointment, in the hatred of our vulnerable self and our inevitable fate, that feels cruel and unjust, we cause ever more suffering.

Just know that you and I were never really real. That we were and are not in any way solid. We are transient and ungraspable. We are old, even when we are young. We are ill, even when we feel healthy. We are in pain, and broken when we are happy. We are all dying, fading. Never solid, never “Me” or “You”. We include all this and more.

You and I, we have many ideas and concepts and convictions. Just don’t believe in them. Our thoughts and emotions and the stories of our lives, are like the wind. Just a story. Just a breeze. Briefly here and then no more. And all the time without any substance.

Wholeheartedly accepting this, living life dying and embodying life and death, this very moment shines like a very precious jewel. This very ordinary moment with you is precious beyond precious. 

Only because we are broken, we are whole. Because we embody death we are alive. Because we are signless and insignificant, we are vast beyond limit. Because we are impermanent we are eternal. Because we encompass all suffering of all beings, we are filled with tenderness and love. 

Because neither the “Me” and “Mine” nor the “You” and “Yours” are in any way real, reality shines in luminous simplicity. And this luminosity itself just loves with infinite and deepening kindness and great and growing compassion. May your life go well. Happy 2025.  

Gelukkig Nieuwjaar Mens

Als ik naar je kijk, mens, weet ik dat ik van je hou met heel mijn hart. 

Ik deel met jou mijn mens-zijn, en dat is adembenemend. We zijn zo stralend mooi. Onze ogen lichten op. Ons hart klopt perfect. Onze handen kunnen zoveel prachtige dingen maken, onze geest kan zoveel mooie gedachten creëren. We belichamen zoveel volmaaktheid en we zijn in staat tot zoveel wijsheid.  

Ik weet ook dat er veel ontberingen en lijden in ons leven zijn. Maar we hebben zo’n onbeperkte capaciteit om flexibel, creatief, zorgzaam, behulpzaam, meelevend en vriendelijk te zijn! We kunnen stralen! Wat valt er in grutjes naam nog meer te verlangen? 

Is het dan niet raar dat we zoveel tijd en moeite spenderen aan onze verlangens? We willen zo graag pijn en ziekte vermijden, we willen jong blijven, belangrijk zijn, meer te hebben. Meer zekerheid, meer rijkdom, meer wijsheid, meer veiligheid, meer erkenning. We willen zo graag iemand zijn!

We willen zelfs op allerlei manieren langer leven dan onze jaren. Vooral in de herinneringen van mensen, van wie we zo graag willen dat ze van ons houden en ons bewonderen. We vrezen verlies, ouderdom, ziekte en dood. We zijn bang voor de angst. Die dingen zouden ons nooit mogen beroeren. Niet ons, niet Mij!

Betoverd in het geloof dat deze “Mij” echt is, raken we makkelijk teleurgesteld en boos, omdat we er niet in slagen om deze “Mij” veilig, solide en zeker te houden. En dat weten we ook, in het diepst van ons wezen. We weten dat we uiteindelijk al diegenen zullen verliezen van wie we houden en alles wat ons dierbaar is. En we zullen zonder enige twijfel worden vergeten, omdat uiteindelijk iedereen en alles, zelfs het meest solide, de meest beroemde, verloren gaat in de tijd. 

In ons verzet en onze wrok, de woede, de desillusie en teleurstelling, in het haten van onze kwetsbaarheid en ons onvermijdelijke lot, dat wreed en onrechtvaardig aanvoelt, veroorzaken we alleen maar meer lijden.

Weet gewoon dat jij en ik nooit echt waren wat we dachten te zijn. We waren en zijn niet solide. We zijn vergankelijk en ongrijpbaar. We zijn oud, zelfs als we jong zijn. We zijn ziek, zelfs als we ons gezond voelen. We hebben pijn, we zijn gebroken, terwijl we gelukkig zijn. We zijn stervende allemaal, we vervagen. Nooit solide, nooit “Ik” of “Jij”. We omvatten dat allemaal en meer nog.

Jij en ik, we hebben allebei veel ideeën, overtuigingen en identiteiten. Geloof gewoon niet in de soliditeit van die gedachten en gevoelens. Geef ze niet een waarheid die ze in feite niet hebben. Onze gedachten en emoties en de verhalen van ons leven zijn als de wind. Een verhaal. Gewoon een briesje. Heel even aanwezig en dan vervlogen. En zonder enige substantie.

Als we dit met heel ons hart accepteren, stervend het leven leven en leven en dood belichamen, dan schittert dit moment als een kostbaar juweel. Dit heel gewone moment met jou is kostbaarder dan kostbaar. 

Omdat we gebroken zijn, zijn we héél. Omdat we de dood belichamen, leven we. Omdat we klein zijn, zijn we oneindig groot. Omdat we geen betekenis hebben zijn we onmetelijk. Omdat we vergankelijk zijn, zijn we eeuwig. Omdat we alle lijden van alle wezens omvatten zijn we vol tederheid en liefde.

Omdat noch het “Ik” en “Mijn” noch het “Jij” en “Jouw” op enigerlei wijze werkelijk zijn, schittert de werkelijkheid in stralende eenvoud. En deze stralende werkelijkheid heeft lief, met oneindige en verdiepende liefde en met groot en immer groeiend mededogen. Mijn allerbeste wensen, het ga je goed. Gelukkig 2025.