We zijn op sesshin in Alandi in Limburg en genieten van stralend mooi weer en een diepe stilte. En in die stilte zijn er geluiden. Ze zijn er even plotseling als dat ze weer verdwenen zijn. Ze zijn niet, ze zijn, ze zijn niet. En al dat zijn en niet zijn, dat komen en gaan, speelt zich af tegen een onveranderlijke eeuwige stilte, die tegelijkertijd de essentie van het geluid is. Dat ZIJN, wat is dat?

In de verzamelde uitspraken van meester Joshi trof ik de volgende uitspraak aan. “Take one look at me. I am nothing other than I am. The true self is simply this”. Het is een simpele uitspraak en aan de waarheid ervan valt gewoonweg niet te ontkomen. Ik ben waarlijk wie ik ben en ik kan niet anders. En wie ben ik nu eigenlijk?
Dit is de meest fundamentele vraag die ik mezelf kan stellen. Dat onderzoeken leidt me naar de realisatie dat ik dat niet sluitend kan beschrijven. Ik kan hooguit aangeven wat ik NIET ben, maar niet wat ik wel ben. Gek genoeg leidt zien wat ik niet ben, niet tot een kleiner, maar tot een meer omvattend zelfbeeld. Naarmate er meer wegvalt, word ik groter. Want de oorzaak van mijn onvermogen om te zeggen wie ik ben, is de onmogelijkheid om mezelf te begrenzen. De verbindingen tussen wat ik Michel noem en alle vormen en fenomenen in het heelal, zijn grenzeloos. Alles vormt mij en ik vorm alles. Ik ben leven, niet alleen Michel’s leven. Als ik alleen Michel’s leven zou leven, dan moet dat een vorm, een betekenis, een doel hebben. En als dat ontbreekt dan raak ik verloren in de zinloosheid van mijn bestaan. En als ik mezelf scherp omlijnd en gedefinieerd heb, ga ik vergelijken en oordelen en word ik eenzaam, angstig en jaloers.
Leven op zich heeft geen vorm, geen betekenis, geen doel. Het IS gewoon wat het is, hier en nu. Leven begrijpt en doorziet niets, leven is. Kijk nog eens naar Joshu`s uitspraak. Ik kan niet anders zijn dan IK BEN. De realisatie daarvan is niets anders dan de directe realisatie dat mijn dagelijkse leven, Michel’s leven, daarvan de perfecte manifestatie is. In feite is de realisatie van complete eenheid en leegheid, zonder dat dit vorm krijgt als het gewone dagelijkse leven van Michel, net zo zinloos als het gewone dagelijkse leven van Michel zonder die realisatie.