Van Helen kreeg ik een dvd van de film “Into Great Silence“, een documentaire over het leven van de Karthuizer monniken van La Grande Chartreuze in Frankrijk. Het deed me denken aan een bezoek dat ik bracht aan de roze zusters van Steyl. De zusters hebben zich teruggetrokken uit de wereld en bidden (in ploegendienst jawel!) 24 uur per dag, dag in dag uit, jaar in jaar uit, non stop, voor het welzijn van de wereld. Een leven van terugtrekking, stilte en alleen zijn. Het lijkt leeg en zinloos, zo’n leven. Zonder enige betekenis voor de situatie in de wereld. Zonder maatschappelijke relevantie. En toch voel ik dat dat wat ze doen ongelofelijk belangrijk is voor de wereld en de mensheid. Het is niet mijn weg, maar ik sta in diepe be- en verwondering over de schoonheid en het diepe mededogen van hun spiritualiteit.
Als we zitten in stilte op onze kussentjes, stil en zonder woorden, dragen we zo veel bij aan het welzijn van alle levende wezens. We zitten niet om iets te bereiken. We zitten omdat we al zijn wat we zijn.