De twee weken sesshin in Frankrijk zat vol complete verrassingen. Van louche verhuurders (Nederlanders) die hun afspraken niet nakwamen tot een plotse ziekhuisopname van mijn leraar door een ernstige infectie (meningitis). Vooral dat laatste was een grote schok. Opeens waren Corinne Frottier Sensei en ik verantwoordelijk voor een sesshin met 60 mensen terwijl onze leraar op de intensive care lag met alle onzekerheid van dien. ’s Nachts lag ik wakker en probeerde me doorleven voor te stellen zonder haar. Angst en verdriet. In de duisternis van de laatste periode van meditatie zong de jikido iedere avond: “Leven en dood zijn van het uiterste belang. De tijd snelt voorbij en mogelijkheden gaan verloren. Laat ons ontwaken. Ontwaak! Neem dit ter harte en verdoe je leven niet”. 
Mijn leven is alle leven en alle dood. Mijn dood is alle dood en al het leven. Er is niets te verliezen. En tegelijk is er geen tijd te verliezen om ten volle te ervaren dat er niets te verliezen is. Verdoe je leven niet.