Maandelijks archief: september 2014

De laatste Dharma toespraak van Malgosia Roshi

Deze tekst kreeg ik van Andrzej Sensei, de echtgenoot van Malgosia Braunek Roshi.

Malgosia Roshi’s Last Dharma Talk

Master Shizan answered a student, that not-knowing is most intimate.

For over a year this most intimate practice has been with me during every moment. I don’t have to try to remember it anymore. True, in the beginning there was struggle and sometimes a sincere rebellion when everything has been changing from moment to moment and subsequent plans have been falling through, or when thoughts have been arising that I must know! whatever, at least how and how long this will go on. One cannot live in such a way! But, nevertheless, I am not doing anything else – I continue living now.

The total acceptance of „don’t know“, in spite of many years of practice, turns out not to be such a simple thing… but when it happens that I do accept that I don’t know, I let go thoughts, images, expectations, and so fears and mental frustrations disappear, and silence and peace arise. It turns out that we have in us this safe space and the key to it, all the time and it only depends on us whether we make use of it.

DON’T KNOW gives us strenght and trust in everything that appears, and is the true antidote for our expectations that things be different from what they are.

May every day be limitless like today’s sky, which in its blue contains everything, as it knows nothing.

I am with you and I am very grateful to you for everything that you are doing for me. I lack the words to express how much it all moves me.

Hope to see you soon in the zendo!

Wees welkom

Heel lang geleden kwam ik dit gedicht tegen van Jalal ad-Din Rumi (kortweg Rumi). Ik voelde een diepe aantrekkingskracht maar ik was jong en vond ik het moeilijk om er in door te dringen. Misschien was ik er toen gewoon niet klaar voor. Een paar weken geleden hadden we het in de zendo over schuld en veroordeling en herinnerde ik me het gedicht weer en heb het opgezocht. Tijdens de afgelopen sesshin in Steyl las ik gedichten van Hafez (dankjewel Micha) en kwam Rumi weer bovendrijven in mijn geheugen. Dit is de tekst:

Come to me
Come again
Whoever you are
This door is not the door of guilt or shame
Even if you made a thousand vows
And broke them all time and again
This door is open to everyone
Just come
Come as you are

Rumi

Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent

Rumi

Er bestaan veel en sterk verschillende Engelse vertalingen maar deze is voor mij wel een van de mooiste (de Nederlandse vertaling heb ik gebaseerd op de Engelse).
Het is zo uitnodigend en liefdevol. Het laat me binnen zonder oordeel, zonder mitsen en maren, onvoorwaardelijk. Het is een poort die open staat al is het wel degelijk een doorgang. Of ik binnen stap is een keuze, maar tegelijkertijd een aanvaarding van wie ik ben, zoals ik ben. Volkomen onontkoombaar. En zo is de poort ook géén poort. De doorgang is het realiseren dat er nooit een barriëre is geweest en dat ik terugkeer naar wie ik altijd al was en altijd zal zijn. Wees welkom.