Paris Gare du Nord. Een station als geen ander. Een tijdje geleden schreef ik over luchthavens dat ze op een of andere wijze eenvormig lijken, maar dat geldt zeker niet voor het Gare du Nord. Het Gare du Nord heeft een geheel eigen karakter. Heel de wereld komt hier voorbij (ik hoor Frans, Engels, Nederlands, Duits, Spaans, Arabisch, Chinees, een ruime sortering Afrikaanse talen, en talen die ik helemaal niet thuis kan brengen) en juist dat maakt het Gare du Nord uniek. Het is als een gesprek-cirkel, de oefening in spreken en luisteren vanuit het hart die we regelmatig in sesshin in Parijs doen. We zien de eenheid van diversiteit, de diversiteit van eenheid. In de al omvattende leegte ontstaan alle vormen. Ik moet denken aan een citaat van Nissargadatta Maharaj: “Alle komen en gaan, alle verschijnen en verdwijnen vindt plaats tegen een eeuwige, onveranderende en volledig lege achtergrond”. Ik ben de verschijnende en verdwijnende vorm én ik ben de de lege, niets wetende achtergrond. In die zo-heid is alles anders. In die zo-heid is alles precies zoals het is.