Net zat ik een tijdje gewoon lekker in de tuin. Het is weer zonnig na een lange periode van hoosbuien en grijze wolken.
Het weer is gewoon het weer en de stemming die het weer in me oproept is gewoon een stemming. Eigenlijk is dat nooit een probleem. Het echte probleem is dat het denken verslaafd is aan voorkeuren voor dit liever dan dat, zon liever dan regen, mooi liever dan lelijk, gelukkig veel liever dan down. Regen is gewoon regen tenzij IK er een voorkeur aan vast plak en daar vervolgens naar ga leven. Ik ben niet deze voorkeuren. Wat is er voorbij die voorkeuren? Simpelweg zijn. Geen waarnemer, niets dat waargenomen wordt en niets dat waarneming kan worden genoemd. Simpel weg zijn is voorbij alle ervaren. En dan nu naar Albert Heijn, want de kinderen komen eten en ik wil nog naar de tentoonstelling van Margot Rood.