Verlichting?

Verlichting. Stilte. Eenheidservaring. Is dat wel een onderwerp om over te schrijven? Is het eigenlijk wel een onderwerp? Ik heb net een stukje tekst zitten lezen dat iemand me per email toezond. De “awake state” lees ik daar. Maar is dat wel mogelijk? Is verlichting een staat? Kan je daar verblijven en vaststellen dat je “verlicht” bent? Verlicht zijn is eigenlijk een contradictio in terminis. Je kunt niet verlicht zijn. Er is geen verlichte staat. Er is verlicht handelen. En er zijn mensen waarvan ik uit hun handelen meen te kunnen afleiden dat er soms/vaak minder afgescheidenheid en egocentrisme in die handelingen zit.
Eckhard Tolle schrijft over de toeziende aanwezigheid. Temidden van je gedachten en emoties doe je als het ware een stap terug, uit je patronen en onmiddellijk is er een waarnemende aanwezigheid waardoor er ruimte ontstaat en waardoor de emoties en gedachten waarmee mijn ik zich solide maakt opeens hun pijnlijke hardheid verliezen. Maar er is nog steeds een toeziener, een observator die het geobserveerde gade slaat. Er is nog steeds verder te gaan tot degene die alleen maar IS. Geen waarnemer, niets dat waargenomen wordt. Dus dat is niet MIJN IK, maar HET IK. Ik kan het niet claimen voor mezelf, het is niet mijn staat van zijn. Die ervaring wordt wel Verlichting, Stilte, Eenheidservaring of het Absolute genoemd. Vrijwel iedereen heeft ervaringen van eenwording. Bijvoorbeeld: je loopt in de natuur en voelt plotseling een diepe vreugde, een eenzijn met de omgeving. Is dat de ervaring die ik bedoel? Als je je dat afvraagt, kan je er zeker van zijn dat dat niet zo is. De ervaring is voorbij alle twijfel. De Sandokai gaat dan nog een stap verder en zegt dat die ervaring niet de verlichting is. Daaraan voorbij gaan, dat loslaten en dan gewoon zonder ergens aan vast te houden leven. Verlicht? Ach…