Sinds gisteren heb ik de blafhoest. Ik loop ietwat wankel door het huis, het snot loopt uit de daarvoor aangewezen openingen en ik hoest me de longen zowat uit mijn ribbenkast. Het geluid klinkt als een zeehond die om haring roept. Vanmiddag heb ik Roshi gebeld en verteld dat ik dit keer niet naar Parijs kom. Het gaat gewoon niet, en bovendien heb ik geen zin om de halve Parijse Sangha te besmetten. Dit is in zeventien jaar tijd de tweede sesshin die ik af moet zeggen wegens ziekte en ik heb er flink de balen van. In Koan 87 van de Hekiganroku zegt meester Unmon: “ziekte en medicijn horen bij elkaar (helen elkaar). De hele wereld is medicijn. Wat ben jij?” Ik luister naar mijn geblaf. Niet naar Parijs. Job heeft de treintickets al omgeboekt (de engel) Een rustig weekeinde. Beetje bijkomen. Hoest, waf, kuch.