Niet begrijpen

Het Ayurvedisch centrum waar we nu zitten is weer een heel nieuwe wereld. Een soort van kuuroord, maar dan anders dan alles wat je je kunt voorstellen bij dat woord. Het gebouw is nog geen tien jaar oud maar ziet er van buiten vervallen uit. Van binnen eigenlijk ook wel, maar de staat van ogenschijnlijk verval staat los van de deskundigheid en de toewijding van het personeel. Het ziet er primitief uit, maar onder de uiterlijkheden kan ik voelen dat wat ze hier doen geworteld is in een eeuwenoude traditie en een grote professionaliteit. Het voelt ook aan alsof ik op sesshin ben, en dat is niet alleen omdat we hier ’s ochtends mediteren met Roshi en Renata. Het geheel voelt aan als een klooster. In de hele vroege ochtend worden we gewekt door de gebeden en chants in de Hindu tempel op het terrein. Dat gaat een uurtje door en daarna worden we weer gewekt door de man die de ochtend drank en gekookt water komt brengen. Het centrum blijf dan nog een tijdje heel stil en dan komt er gelijdelijk wat leven. Na het ontbijt volgt iedere ochtend een uur massage. De masseur begint zijn werk met een intens (maar onverstaanbaar) gebed. Er zit niets routineus in. Het Hinduisme is diep en oprecht. Ayurveda is niet alleen maar een methodiek hier, het is een manier van leven en diep geworteld in religie en ritueel. De toewijding is totaal en ik voel dat ik me er vol vertrouwen aan over kan geven.
Het landschap is overweldigend. Diep groen wijds en de kleur van de aarde is een rijk donkerrood. Vanmiddag heb ik voor de zonsondergang, die hier scherp en abrupt is, een lange wandeling gemaakt. Een landweggetje tussen oude oude kokospalmenaanplant en hele kleine boerderijtjes. Hoewel het er allemaal heel basaal en zelfs primitief uitziet is me duidelijk dat dit rijke grond is en dat de boeren relatief welvarend zijn. Ik zag een man en een vrouw achter elkaar over een dijkje lopen langs een stuk land met kokospalmen. Het was er donker onder de bomen en koeler. We lachten naar elkaar en knikten, ik op en neer en zij heen en weer. Het voelde aan als eeuwen oud en dat was het ook. Ik voel me hier eeuwen oud en diep verbonden en geworteld en ik begrijp er niets van.