Alweer op weg naar Parijs. Voor de zoveelste keer dit jaar. Soms vraag ik me wel eens af waar ik werkelijk thuis ben. Is dat nu Parijs of Den Haag? Den Haag is Helen, kids, sangha, cliënten, vrienden, strand, hond, enzovoorts. Allemaal synoniemen voor het woord liefde. Parijs is Roshi, Dubois sensei, sangha, roshi, vrienden, vlooienmarkt, roshi. Ook allemaal synoniemen voor liefde. Steeds vaker voel ik me verliefd op iedereen en alles. Zelfs verliefd op de worsteling die ook deel uitmaakt van het voortdurende ge-heen-en weer tussen Parijs en Den Haag. De thalys scheurt met 300 kilometer per uur voort op deze zonnige zaterdagmorgen. Het voorbijflitsende glooiende landschap van Picardie, met een grenzeloze, alomvattende, niets wetende hemel erboven. Die alles bevat en alles is. Al dit ben ik, en dit ben dit alles. Explosie en implosie.