Naar Parijs

Dit weekeinde vertrek ik voor drie weken naar Parijs. Werken met mijn leraar, mediteren, met koans klooien, praten, gewoon de dagelijkse dingen die ik in Parijs doe. Ik heb de reis al zo vaak gemaakt, ben er al zo vaak geweest. En toch is dat iedere keer weer aanleiding voor gemengde gevoelens. Aan de ene kant ben ik blij om weer naar Parijs te gaan om te werken met mijn leraar, te mediteren, met koans te werken …….. En aan de andere kant voel ik me bezwaard om Helen en de kids achter te laten, niet even met Helen op de bank te kunnen kletsen of met z’n tweeën even TV te kijken, gewoon de dagelijkse dingen die ik thuis doe. Als ik in Parijs ben, mis ik Den Haag en alles en iedereen in Den Haag, als ik in Den Haag ben mis ik Parijs en alles en iedereen in Parijs. Jarenlang worstelde ik met die ogenschijnlijke tegenstrijdigheden, tot ik me realiseerde: Dit is wat er is in mijn leven. Ik omvat dat allemaal. Er is geen tegenstrijdigheid, er is geen strijd nodig. Alleen het liefdevol omarmen van alles wat er is, zelfs mijn ogenschijnlijk tegengestelde polen en zelfs het gemis dat daar soms uit voortvloeit. Er zijn geen tegenstrijdige gevoelens, maar wel gemengde gevoelens. Hoe mooi! Tot over drie weken allemaal.