Afgelopen dinsdag hebben we gesproken over een tweetal leraren, namelijk Ramana Maharshi en Nisargadatta Maharaj. Beiden uit de Advaita Vedanta traditie van het hindoeisme. Vooral Ramana Maharshi spreekt me erg aan. Wat hij onderwees was in feite buitengewoon simpel. Wat er ook opkomt in je aandacht, je gedachten, je waarneming; vraag telkens: wie bemerkt, wie denkt, wie ziet, wie hoort? Het antwoord zal steeds zijn: IK. Vraag dan: Wie is die IK? Je zal dan merken dat die IK volledig onkenbaar, ongrijpbaar, ongelimiteerd is. Er is geen aparte IK, geen MIJN IK. En toch is iets bewust, iets hoort, iets ziet. Dat iets is de IK die alleen IS. Niets dan dat, IK BEN. Die IK, dat bewustzijn, is universeel. Een ander heeft niet een ander bewustzijn. Het is het bewustzijn. Simpel. 
Dogen Zenji de grondlegger van soto zen in Japan zei het zo: “De boeddha-weg bestuderen is het zelf bestuderen. Het zelf bestuderen is het zelf vergeten. Het zelf vergeten is verlicht te zijn door alles wat is. Verlicht te zijn door alles wat is, is het wegwerpen van het lichaam en geest van je zelf en anderen. Geen spoor van verlichting blijft over en deze spoorloze verlichting is eeuwig”.