Meester Unmon (een Chinese zenmeester die leefde van 864-949 na Christus) gaf eens instructies aan zijn leerlingen en zei: “Ik vraag jullie niet naar wat er vijftien dagen geleden gebeurde. Wat zal er over vijftien dagen gebeuren? Kom, wie kan mij daar iets over zeggen”?
Daar geen van de leerlingen antwoordde, antwoordde meester Unmon zelf voor hen en zei: “iedere dag is een goede dag”.
Vandaag is de enige dag die ik ken, nu is het enige moment dat ik ben. De vorige dagen en momenten zijn voorgoed voorbij en komen nooit terug. De komende dagen en momenten zijn er nog niet en ik kan en zal ook nooit van tevoren weten hoe ze zullen zijn. In de hele eeuwigheid van alle tijd, is nu het enige ogenblik dat NU is. Ben ik bereid om nu te zijn en de oude momenten, die van gisteren en eergisteren, van toen, los te laten? Ben ik bereid om in dit nu te staan zonder me zorgen te maken over straks en morgen? En zonder altijd maar vast te houden aan mijn plannen?
Al mijn pijn komt voort uit het verleden. Al mijn angst komt voort uit de toekomst. Hoe is het Hier en Nu?