Eergisteren spraken we in de Zendo over commitment en sinds dat gesprek is me duidelijker geworden dat ik preciezer wil omschrijven wat die term nu eigenlijk inhoud voor mij. Jaren geleden heb ik me gecommiteerd aan deze oefening die we zen noemen. En ik heb me gecommiteerd aan mijn leraar. Maar wat betekent dat nu eigenlijk? Betekent dat, dat ik andere dingen heb verwaarloosd? Ik weet dat Helen en mijn kinderen als gevolg van dat commitment mij vaak hebben moeten missen. Maar betekent dat ook dat mijn commitment aan hen dus minder is geweest? Mijn antwoord is nee. Mijn commitment aan zen en Roshi heeft ook mijn commitment aan mijn gezin vergroot. Het was niet of-of maar en-en. Commitment is overgave aan zen, aan mijn leraar, aan mijn gezin, aan mijn weg. Overgave aan mijn leven, inclusief de twijfels, de angsten, de dilemma’s, aan de ogenschijnlijke tegenstrijdigheden. Uiteindelijk is die overgave een overgave aan leven, niet mijn leven. Overgave aan leven is juist het loslaten van MIJN leven. En dat commitment is een enorme bevrijding.